Το χρονικό ενός ναυτικού εξορκισμού
Η τελευταία ημέρα της αποστολής, χαλαρή ατμόσφαιρα, βαλίτσες συσκευασμένες, στολές που στεγνώνουν στον ήλιο και κουρασμένα αλλά χαρούμενα χαμόγελα.
Αυτή ακριβώς τη στιγμή επέλεξαν να φτάσουν οι δημοσιογράφοι του France 3, περίεργοι και ενθουσιώδεις. Θέλουν να μάθουν τα πάντα για το πρόγραμμα EXOFISH-MED, τα εξωτικά ψάρια, τη συμμετοχική επιστήμη… και είμαι ευτυχής που συμμετέχω σε αυτή την υπέροχη περιπέτεια, οπότε λέω στον εαυτό μου: τέλεια, μια τελευταία συνέντευξη για να κλείσει η αποστολή με επιτυχία!
Όλα πήγαν τέλεια. Εξηγώ το πρωτόκολλο, τις καταδύσεις, τη βιοποικιλότητα, το διακύβευμα… και προσθέτω ότι ορισμένα εξωτικά είδη μπορούν να διαταράξουν βαθιά τα μεσογειακά οικοσυστήματα. Ο δημοσιογράφος τότε μου ζητάει παραδείγματα, και εκεί αρχίζει το δράμα… Αρχίζω να του λέω για τον απόλυτο πρωταθλητή της οικολογικής καταστροφής στην ανατολική Μεσόγειο: το κουνελόψαρο. Χωρίς να το καταλάβω, μου είχε πέσει η απαγορευμένη λέξη. Ναι. Τη λέξη “κουνέλι”. Αθόρυβα. Φυσικά. Σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Αναπόφευκτα, επειδή έχει κάνει τόση ζημιά στα οικοσυστήματα, επιμένω να λέω ξανά και ξανά “κουνελόψαρο”. Τρεις φορές, τέσσερις φορές, ίσως περισσότερες…. χωρίς να συνειδητοποιώ ότι, για τους παρόντες ναυτικούς, κάθε επανάληψη ακουγόταν σαν νεκρική καμπάνα που αναγγέλλει την κατάρα.
Εκείνη τη στιγμή, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν: “Γιατί ο Ξαβιέ, ο αρχηγός της αποστολής μας, κουνάει τα χέρια του σαν σημαία σε κίνδυνο πίσω από την κάμερα;”. Διστάζω ανάμεσα στο “μου κάνει ένα μεγάλο σημάδι ενθάρρυνσης” και στο “προσπαθεί να διώξει μια μύγα που τον ενοχλεί”… Έτσι συνεχίζω ατάραχος τον επιστημονικό μου λόγο.
Στο τέλος της συνέντευξης… και τότε ο Ξαβιέ κυριολεκτικά πετάγεται από το κουτί σαν τον Ζέβουλλον. Αρπάζει την αλατιέρα από την άκρη του τραπεζιού και, πριν το καταλάβω, χύνει το περιεχόμενό της πάνω στο κεφάλι μου, με ύφος σοβαρό σαν δρυίδης που ξορκίζει μια κατάρα.
Σιωπή έκπληξης. Μερικοί κόκκοι αλατιού γλιστρούν στο μέτωπό μου. Μετά ένα γενικό ξέσπασμα γέλιου. Κυρίως εγώ. Επειδή ο Ξαβιέ, συνήθως τόσο ήρεμος, είχε προφανώς αποφασίσει να σώσει το σκάφος… με πολλά καρυκεύματα.
Από τότε, όταν συναντώ μια αλατιέρα, δεν σκέφτομαι πλέον τη σούπα, αλλά τον εξορκισμό μου με fleur de sel, μια ανάμνηση που με κάνει να χαμογελάω κάθε φορά και αμέσως με κάνει να θέλω να ξαναμπώ στο παιχνίδι.
Virginie Raybaud
Ως φυσιοδίφης επί του σκάφους, είχα την τύχη να συμμετάσχω στην απίστευτη αποστολή στην Ελλάδα με την Monaco Explorations, που διευθύνει η Α.Ε. Πρίγκιπας Αλβέρτος ΙΙ του Μονακό, στο MODX Catamarans, ένα σκάφος που χρησιμοποιεί 100% ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.
Το έργο αυτό συνδυάζει την επιστήμη, την περιβαλλοντική διπλωματία και την ευαισθητοποίηση των τοπικών κοινοτήτων… αλλά η φώκια από κάτω μιλάει γι’ αυτό καλύτερα. Μιλάει ιδιαίτερα για τους επιστήμονες από την Exofish Med, την Mar 4 Past και την CSM, την Plankton Planète και την Mom (ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ), τους οποίους είχα την τύχη να γνωρίσω.
Ευχαριστώ τον Xavier PRACHE, τη Noëlie Pansiot, τους φίλους μου τροβαδούρους (που θα αναγνωρίσουν τον εαυτό τους), το πλήρωμα του Galaxy και του Ganany και ολόκληρη την ομάδα της Monaco Explorations για τη δέσμευση και την εμπιστοσύνη τους.
Anne Benoliel Defreville
Σχεδιάστρια Συγγραφέας Σχεδιαστής Καλλιτέχνης
“Η θάλασσα είναι τα πάντα! Καλύπτει τα επτά δέκατα του πλανήτη. Η αναπνοή της είναι καθαρή και υγιής. Είναι η απέραντη έρημος όπου ο άνθρωπος δεν είναι ποτέ μόνος, γιατί νιώθει τη ζωή να τρέμει δίπλα του. Η θάλασσα δεν είναι τίποτε άλλο παρά το όχημα μιας υπερφυσικής και θαυμαστής ύπαρξης- δεν είναι τίποτε άλλο παρά κίνηση και αγάπη- είναι το ζωντανό άπειρο (…)”.
Jules Vernes, 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα. __
Το ζωντανό άπειρο. Εδώ στην Αλόννησο, στο σκάφος της αποστολής Ελλάδα, το βλέπω παντού, με τα ίδια μου τα μάτια ή με το μοναδικό μάτι της φωτογραφικής μου μηχανής. Εδώ, οι αποχρώσεις του γαλάζιου κυματίζουν στο λιμάνι, οι γάτες περιφέρονται στα σοκάκια πεινασμένες να τις χαϊδέψουν και οι κορμοράνοι τρέχουν κατά μήκος της παραλίας. Το ζωντανό άπειρο υλοποιείται σε κάθε κλίμακα.
Στο Curiosity της επιστημονικής διαμεσολαβήτριας Kelly Godard, τα ζωικά πλαγκτόν σμήνουν, κάτω από τα σπινθηροβόλα μάτια των Ελληνόπουλων. Έχουν έρθει για να λάβουν μέρος σε ένα εργαστήριο Living Water για να ανακαλύψουν αυτούς τους παράξενους οργανισμούς και τους βασικούς ρόλους που παίζουν στα οικοσυστήματα. Και αυτό που πραγματικά τους αρέσει είναι να κοιτάζουν μέσα από ένα μικροσκόπιο.
Με προβολή στην οθόνη της τάξης, τα παιδιά ανακαλύπτουν ζωντανά το πλαγκτόν. Είδαν τη μικροσκοπική προνύμφη καβουριού, το πολύ τσιριχτό φυτοπλαγκτόν και το παράξενο κωπήποδο, το οποίο περιστρέφεται σαν μικροσκοπικός χορευτής με κεραίες. Το άπειρο της ζωής ήταν πολύ παρόν εκείνη τη μέρα στα φυσιολατρικά τους μάτια, ακόρεστα από περιέργεια για όσα ανακάλυπταν. Με το πρόσχημα ενός απλού εργαστηρίου προβολής, εδώ στην Αλόννησο, μια ολόκληρη κληρονομιά μεταφέρεται στους πολύ μικρούς. Και όταν ο Δημήτρης, ηλικίας 7 ετών, πηδάει στην αγκαλιά μου και λέει “σ’ ευχαριστώ, σ’ αγαπώ”, πρέπει να παραδεχτώ ότι η καρδιά μου λιώνει. Η μετάδοση της επιστημονικής περιέργειας σε αυτά τα μικρά παιδιά εδώ δεν είναι απλώς θέμα μετάδοσης γνώσεων: είναι θέμα μετάδοσης συναισθημάτων. Αυτό το ζωντανό άπειρο είναι επίσης παρόν σε μια πιο παχουλή μορφή με βαθιά μαύρα μάτια: τη μεσογειακή φώκια. Κυνηγημένη επί μακρόν στις παραλίες, τώρα κατάκοιτη σε σκοτεινές σπηλιές, αυτό το είδος έχει γίνει η μασκότ μιας συλλογικής προσπάθειας προστασίας αφού έφτασε τόσο κοντά στην εξαφάνιση. Στους τοίχους των καφετεριών και των αρτοποιείων, αφίσες και φυλλάδια ενημερώνουν τους κατοίκους και τους επισκέπτες για την κατάσταση του ζώου.
Η ημέρα που πέρασα με τον Πάνο Δενδρινό, πρόεδρο της MOm, της Ελληνικής Εταιρείας για τη Μελέτη και Προστασία της Φώκιας, θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μου. Ξεκινήσαμε για να ελέγξουμε τις κάμερες παγίδες στις σπηλιές όπου οι φώκιες έρχονται να ξεκουραστούν και να γεννήσουν. Αν και δεν αναμενόταν καμία συνάντηση εκείνη την ημέρα, κάθε λεπτό ήταν γεμάτο θαυμασμό.
Κολυμπήσαμε στην πρώτη μας σπηλιά. Καθώς περνούσα μέσα από τον αεραγωγό της, το διαυγές, γαλαζωπό φως κατέρρευσε. Είναι σαν να περνάς την πόρτα σε έναν άλλο κόσμο. Η ακουστική αλλάζει, θραύσματα ποσειδωνίας αγκαλιάζουν τα πόδια μου και πέφτουν στη μικρή εσωτερική παραλία όπου συναντώ τον Πάνο. Σε μια γωνιά του τοίχου της σπηλιάς υπάρχει μια κάμερα, η οποία φαίνεται να λειτουργεί κανονικά.
Ξεκινήσαμε για μια δεύτερη σπηλιά. Και αυτή τη φορά βλέπω κάτι ασυνήθιστο στα μάτια του Πάνου. Κάτω από αυτή την τεράστια καμάρα του βράχου, περπατάμε διακριτικά κατά μήκος των τοίχων. Δεν υπάρχουν άλλα λόγια, μόνο ματιές και χειρονομίες μεταξύ μας. Και ο χρόνος περνάει διαφορετικά, στο ρυθμό των αργών κυμάτων που διαπερνούν αυτή τη μυστηριώδη κοιλότητα.
Ξαφνικά, ακούμε κραυγές να διαπερνούν τη σιωπή στο πίσω μέρος της σπηλιάς: μια νεαρή φώκια γρυλίζει χαρούμενη. Η καρδιά μου κάνει άλματα. Ο Πάνος δείχνει προς μια σκοτεινή παραλία. “Το κουτάβι παίζει, η μαμά κοιμάται. Πρέπει να φύγουμε”. Είχα αρκετό χρόνο για να δω μια μάζα 300 κιλών να κοιμάται βαριά, κουνημένη από τις κινήσεις του αφρού. Μια άπειρη μαγεία μου συμβαίνει. Ξεκινήσαμε και πάλι, με χαμόγελα στα πρόσωπά μας, χαρούμενοι γι’ αυτή την απροσδόκητη συνάντηση. Εδώ, οι πληθυσμοί των μεσογειακών φώκιων ανακάμπτουν, καρπός των αδιάκοπων εργασιών προστασίας που συνεχίζονται εδώ και πάνω από 30 χρόνια. Ο Πάνος μου ψιθυρίζει μάλιστα ότι οι φώκιες αρχίζουν να βγαίνουν ξανά από τις σπηλιές για να αναζητήσουν το φως και την ασφάλεια των παραλιών, όπως έκαναν και οι πρόγονοί τους. Το ζωντανό άπειρο είναι επίσης παρόν στις καρδιές όλων των μελών του πληρώματος σε αυτή την αποστολή με επικεφαλής την Explorations de Monaco. Κάθε μέρα, απολαμβάνω να παρατηρώ και να ακούω πώς οι δράσεις που πραγματοποιούνται επί τόπου και η ζωή που προσφέρει η Μεσόγειος καταλύουν στον καθένα από εμάς το μερίδιο των καθημερινών ανέκδοτων.
Εδώ, το ζωντανό άπειρο συγκινεί τις πράξεις και τις καρδιές των ανθρώπων.
Ο Ζυλ Βερνς είχε ήδη αποτυπώσει αυτή την αφθονία της ζωής στους ωκεανούς και τις θάλασσες του γαλάζιου πλανήτη μας στο 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα. Αλλά από την εποχή αυτού του πρωτοποριακού έργου μυθοπλασίας και της ιχθυολογίας που απεικονίζει, τα πράγματα έχουν προχωρήσει. Εκεί που ο συγγραφέας έβλεπε νερά ανέγγιχτα από τους ανθρώπινους “δεσπότες” , νερά όπου “η δύναμή τους παύει, η επιρροή τους σβήνει, η δύναμή τους εξαφανίζεται”, το 2025, οι αναφορές μάς λένε ότι το ζωντανό άπειρο πεθαίνει.
Έτσι, εδώ στην Αλόννησο, είδα πώς οι άνθρωποι εργάζονται για να ζωντανέψουν τη μεγαλύτερη θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή στη Μεσόγειο και πώς οι ωκεανογραφικές αποστολές συμβάλλουν στην εξάπλωση αυτής της προστασίας σε τοπικό επίπεδο. Η προστασία των ωκεανών και των θαλασσών μας είναι μια ολοκληρωμένη αποστολή, η οποία περιλαμβάνει την ενημέρωση των νέων, την ευαισθητοποίηση, τη γνωριμία με ανθρώπους και την αντιμετώπιση κοινωνικών και διατροφικών ζητημάτων. Προστασία των ειδών, έξοδος στο πεδίο, πραγματοποίηση επιστημονικών δράσεων επί τόπου. Και ήταν αυτό το παγκόσμιο όραμα που με συγκίνησε περισσότερο όταν ξεκίνησα αυτό το κομμάτι της αποστολής στην Ελλάδα. Ήμασταν όλοι μαζί. Μαζί, ώστε το άπειρο να συνεχίσει να ζει!
Marie Treibert
Δημοφιλής επιστημονικός συγγραφέας, συγγραφέας, καλλιτέχνης βίντεο
Youtube.com/laboiteacuriosites
Μια συνάντηση με τον Monachus monachus
Αφήσαμε τη βάρκα πίσω και πλησιάσαμε, κολυμπώντας σαν λύκοι για να μην κάνουμε θόρυβο. Κολυμπήσαμε κατά μήκος των ψηλών βράχων που χτυπιόντουσαν από τα κύματα μέχρι που φτάσαμε σε μια σχισμή. Πρόκειται για μια μικρή σπηλιά, στενή και σκοτεινή, μήκους περίπου είκοσι μέτρων, αποκομμένη από το φως του Αιγαίου. Προχωρήσαμε μπροστά, κολλημένοι κοντά στα τοιχώματα, σε μονή γραμμή, για να γίνουμε όσο το δυνατόν πιο δυσδιάκριτοι. Ώσπου, στην άλλη άκρη, βλέπουμε δύο μικρά μάτια να λάμπουν στο σκοτάδι. Εκεί είναι, πάνω στα βότσαλα. Ένα θηλυκό, συνοδευόμενο από τα μικρά που είχε μόλις γεννήσει λίγες μέρες νωρίτερα. Κρατάμε την αναπνοή μας και κρατάμε τις αποστάσεις μας. Προτεραιότητα είναι να μην τα τρομάξουμε. Η συνάντηση είναι κρυφή, διαρκεί λιγότερο από ένα λεπτό. Έπρεπε ήδη να αποσυρθούμε.
Έχω ξαναδεί φώκιες. Αλλά αυτές είναι ξεχωριστές. Η μεσογειακή φώκια(Monachus monachus) είναι ένα είδος υπό εξαφάνιση που έφτασε κοντά στην εξαφάνιση. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, έχει κάνει μια επιστροφή. Αν και εξακολουθεί να είναι σπάνια, αριθμώντας μόλις 500 άτομα, οι πληθυσμοί της αυξάνονται και πάλι. Αυτό οφείλεται ιδίως στο έργο που επιτελεί η Mom (η φιλοζωική οργάνωση που μας ξενάγησε εδώ) και στα μέτρα διατήρησης που έχουν τεθεί σε εφαρμογή στη θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή της Αλοννήσου, η οποία αποτελεί ένα από τα καταφύγιά της.
Η μικρή μας ομάδα – φωτογράφος, εικονολήπτρια, συγγραφέας – ανεβαίνει ξανά στο σκάφος των φρουρών της ΜΡΑ. Στάζουμε από χαρά. Ήταν μια σπάνια στιγμή. Υπάρχουν τόσα πολλά άσχημα νέα για το περιβάλλον, που πρέπει να τα απολαμβάνουμε όταν βλέπουμε, επί τόπου, ότι είναι δυνατόν να αντιστραφούν οι τάσεις, ώστε η φύση να διεκδικήσει τα δικαιώματά της.
Julien Blanc-Gras
Σε αυτή την ανάρτηση, ο Didier Zoccola, ερευνητής στο Centre Scientifique de Monaco και ειδικός στα κοράλλια, μας δίνει τις σκέψεις του σχετικά με τη συμμετοχή του στοθεματικό θερινό σχολείο που διοργανώνει το IRD από τις 10 έως τις 14 Ιουνίου 2024 στο Πανεπιστήμιο των Σεϋχελλών.
Το σχολείο διεξήχθη στο πλαίσιο της συνιστώσας Β του προγράμματος DIDEM(Διάλογος μεταξύ της επιστήμης και των φορέων λήψης αποφάσεων για την ολοκληρωμένη διαχείριση του παράκτιου και θαλάσσιου περιβάλλοντος).
Το θέμα του ήταν η τρωτότητα και η ανθεκτικότητα της κληρονομιάς των υφάλων (VulPaRe).
Η διοργάνωσή του υποστηρίχθηκε από Εξερευνήσεις του Μονακό.
Τον Ιούνιο του 2024, σε συνέχεια του 2014 και του 2016,το IRD διοργάνωσε το τρίτο συνέδριο VulPaRe στο Πανεπιστήμιο των Σεϋχελλών, συγκεντρώνοντας εμπειρογνώμονες από όλη την περιοχή του Δυτικού Ινδικού Ωκεανού, συμπεριλαμβανομένων των Κομορών, του Μαυρίκιου, των Σεϋχελλών, της Κένυας, της Τανζανίας και της Ρεϋνιόν, για να συζητήσουν θέματα διατήρησης των κοραλλιογενών υφάλων.
Για πέντε ημέρες, βουτήξαμε στην καρδιά των κοραλλιογενών υφάλων, εξερευνώντας τα μυστικά και την ευθραυστότητά τους.
Τα συνέδρια, οι ζωηρές συζητήσεις και οι εκδρομές στο πεδίο αποτέλεσαν εφαλτήριο για έναν εις βάθος προβληματισμό σχετικά με το μέλλον των ωκεανών μας.
Συγκινήθηκα ιδιαίτερα από την κοινή αποφασιστικότητα όλων αυτών των φορέων, από τόσο διαφορετικά υπόβαθρα, να ενώσουν τις δυνάμεις τους για την αντιμετώπιση της κλιματικής πρόκλησης.
Πέρα από τις θεωρητικές έννοιες, ήταν το πνεύμα συνεργασίας που με εντυπωσίασε.
Τα κοινά γεύματα και οι παθιασμένες συζητήσεις, μακριά από τις οθόνες και τις εικονικές συναντήσεις, αποκάλυψαν τη δύναμη της ανθρώπινης αλληλεπίδρασης.
Ναι, η επιστήμη είναι μια παγκόσμια γλώσσα, αλλά είναι όταν συναντιόμαστε μεταξύ μας, όταν μοιραζόμαστε τις εμπειρίες και τα συναισθήματά μας, που γεννιούνται πραγματικές λύσεις.
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας μου, προσπάθησα να παρουσιάσω το Παγκόσμιο Ωδείο Κοραλλιών ως έναν αφοσιωμένο παίκτη σε αυτόν τον κοινό αγώνα.
Αλλά πέρα από αυτή την παρουσίαση, με οδήγησε η ελπίδα.
Η ελπίδα να βλέπω νέους ερευνητές, διαχειριστές και υπεύθυνους λήψης αποφάσεων να είναι όλοι ενωμένοι με το ίδιο ιδανικό: τη διατήρηση του γαλάζιου πλανήτη μας.
Επειδή δεν πρόκειται μόνο για τη διάσωση των κοραλλιών, αλλά για τη διάσωση του μέλλοντος όλων μας.
Και αυτό το σχολείο, αυτή η στιγμή που ανακόπηκε στο χρόνο, μου θύμισε ότι είμαστε όλοι συνδεδεμένοι, όλοι αλληλοεξαρτώμενοι.
Μαζί μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας και να οικοδομήσουμε ένα μέλλον όπου ο άνθρωπος και η φύση θα ζουν αρμονικά.
Διακυβέρνηση της Explorations de Monaco
Η Auriane Pertuisot, επικεφαλής των θαλάσσιων έργων στο Ίδρυμα Πρίγκιπας Αλβέρτος ΙΙ του Μονακό, συντονίζει από το 2019 έναν συνασπισμό δωρητών αφιερωμένο στην προστασία της μεσογειακής φώκιας: τη Συμμαχία για τη Φώκια.
Σε αυτή την ανάρτηση, εξηγεί τον λόγο ύπαρξης του συνασπισμού, τις δράσεις και τα αποτελέσματά του.
Η Monk Seal Alliance είναι ένας από τους εταίρους των αποστολών εξερεύνησης της Μεσογείου του Μονακό.
Στο πλαίσιο της αποστολής της για εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση, συμμετείχε στο σχεδιασμό της έκθεσης “Ώρα για δράση: Μεσογειακές θαλάσσιες περιοχές“, που εγκαινιάστηκε στη Βαρκελώνη στις 9 Απριλίου 2024 για τη 2η συνάντηση της Δεκαετίας των Ωκεανών.
Προστασία της μεσογειακής φώκιας
Ο λόγος ύπαρξης της Συμμαχίας Φώκιας Μοναχών
Η μεσογειακή φώκια, Monachus monachus, είναι ένα από τα πιο απειλούμενα είδη θαλάσσιων θηλαστικών στον κόσμο.
Με λιγότερα από 900 άτομα να έχουν απομείνει, τα οποία κατανέμονται κυρίως μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και Κύπρου στη Μεσόγειο και Μαυριτανίας και Μαδέρας στον Ατλαντικό, η διατήρησή της είναι ζωτικής σημασίας για τη θαλάσσια βιοποικιλότητα.
Η Συμμαχία για τη Φώκια παίζει σημαντικό ρόλο στην προστασία αυτού του εμβληματικού είδους, υποστηρίζοντας έργα διατήρησης και συντονίζοντας τις διάφορες πρωτοβουλίες σε περιφερειακό επίπεδο.
Ποια είναι η μεσογειακή φώκια;
Η μεσογειακή φώκια μπορεί να φτάσει τα 2,4 μέτρα και να ζυγίζει έως και 320 κιλά.
Το κυνήγι της φώκιας ήταν μία από τις πρώτες ανθρώπινες πιέσεις που ασκήθηκαν στο είδος αυτό.
Από την αρχαιότητα, οι φώκιες κυνηγιόντουσαν για το δέρμα, το λίπος και το κρέας τους.
Αυτή η εντατική εκμετάλλευση έχει μειώσει σημαντικά τον αριθμό τους.
Ιστορικά, οι φώκιες χρησιμοποιούσαν τις παραλίες κυρίως για να ξεκουραστούν και να αναπαραχθούν.
Ωστόσο, σταδιακά υιοθέτησαν απρόσιτες θαλάσσιες σπηλιές, μακριά από την ανθρώπινη δραστηριότητα, για να βρουν λίγη ηρεμία και γαλήνη.
Σήμερα, οι κύριες απειλές για το είδος είναι η απώλεια ενδιαιτημάτων λόγω της παράκτιας δόμησης και του μαζικού τουρισμού, καθώς και η τυχαία εμπλοκή σε δίχτυα αλιείας ή η σκόπιμη θανάτωση.
Οι δράσεις της Συμμαχίας για τη Φώκια
- Προστασία οικοτόπων: Η ΜΣΕ συνεργάζεται και υποστηρίζει κυβερνήσεις και τοπικές ΜΚΟ για τη δημιουργία και διαχείριση θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών (ΠΠΠ).
Εάν οι οργανώσεις που τις διαχειρίζονται διαθέτουν επαρκείς ανθρώπινους, τεχνικούς και οικονομικούς πόρους, οι περιοχές αυτές προσφέρουν ασφαλές καταφύγιο για τις φώκιες. - Παρακολούθηση και έρευνα: Η συμμαχία χρηματοδοτεί ερευνητικά προγράμματα για την κατανόηση των χαρακτηριστικών των πληθυσμών φώκιας και τη μελέτη της συμπεριφοράς, των ενδιαιτημάτων και των αναγκών τους.
Οι πληροφορίες αυτές είναι ζωτικής σημασίας για την κατανόηση των απειλών που αντιμετωπίζουν και την εξαγωγή συμπερασμάτων για τις προτεραιότητες διατήρησης. - Ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση: Η ευαισθητοποίηση του κοινού είναι απαραίτητη για τη μακροπρόθεσμη διατήρηση της φώκιας.
Η ΜΣΕ υποστηρίζει εκπαιδευτικές εκστρατείες για την ενημέρωση των τοπικών κοινοτήτων και των τουριστών σχετικά με τη σημασία της διατήρησης αυτού του είδους. - Αντιμετώπιση έκτακτης ανάγκης: Σε περίπτωση τραυματισμένων ή ταλαιπωρημένων φώκιων, η MSA μπορεί να υποστηρίξει οργανισμούς που παρέχουν κτηνιατρική περίθαλψη πριν την απελευθέρωσή τους σε θαλάσσια προστατευόμενη περιοχή.
Επιπτώσεις και αποτελέσματα
Χάρη στις προσπάθειες της Monk Seal Alliance και των εταίρων της, έχουν σημειωθεί ορισμένες αξιοσημείωτες επιτυχίες.
Οι τοπικοί πληθυσμοί φώκιας παρουσιάζουν σημάδια ανάκαμψης και έχουν δημιουργηθεί νέες θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές.
Η τελευταία παγκόσμια αξιολόγηση του κόκκινου καταλόγου της Διεθνούς Ένωσης για τη Διατήρηση της Φύσης επιβεβαιώνει την αύξηση του πληθυσμού.
Η διεθνής συνεργασία και οι τοπικές συμπράξεις βρίσκονται στο επίκεντρο αυτών των επιτυχιών, αποδεικνύοντας τη σημασία της συλλογικής προσέγγισης για τη διατήρηση της θαλάσσιας άγριας ζωής.
Auriane Pertuisot
Συντονιστής της Συμμαχίας για τη Φώκια από το 2019. Υπεύθυνη για τα θαλάσσια έργα στο Ίδρυμα Πρίγκιπας Αλβέρτος ΙΙ του Μονακό.
Σε αυτή την ανάρτηση της 7ης Ιουνίου 2024, οι Joana, Manon, Hortense και Gaël, μαθητές της 4ης τάξης του Lycée Français de Barcelone, αναπολούν την ημέρα που πέρασαν στο Port Vell της Βαρκελώνης στις 8 Απριλίου 2024, μια ημέρα κατά την οποία συμμετείχαν σε διάφορα εκπαιδευτικά και ευαισθητοποιητικά εργαστήρια που διοργάνωσε η Explorations de Monaco με αφορμή τη δεύτερη συνάντηση της Δεκαετίας του Ωκεανού.
Μια εξαιρετική μέρα...
Το απόγευμα της Δευτέρας 8 Απριλίου 2024, με την 4η τάξη μας, μία από τις τρεις ναυτικές τάξεις του Lycée Français de Barcelone, είχαμε την ευκαιρία να ανακαλύψουμε την Société des Explorations de Monaco.
Πρώτη στάση: ξενάγηση και εργαστήριο για την έκθεση “Ώρα για δράση: Μεσογειακές θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές”.Ώρα για δράση: οι θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές της Μεσογείου”.
Η έκθεση στήθηκε σε υπαίθριο χώρο στο Port Vell της Βαρκελώνης.
Η επίσκεψη ήταν μια ευκαιρία να ενημερωθείτε για την τρέχουσα κατάσταση της Μεσογείου, τους κινδύνους που την απειλούν και τη σημασία των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών για την προστασία και τη βιώσιμη διαχείρισή της.
Πρόκειται για μια θάλασσα πλούσια σε βιοποικιλότητα αλλά ιδιαίτερα ευάλωτη, καθώς περιέχει το 28% των ενδημικών ειδών, δηλαδή είδη που ζουν μόνο σε αυτή τη θάλασσα!
Είναι μια σχεδόν κλειστή θάλασσα, στη μέση της ξηράς, γύρω από την οποία ζουν 522 εκατομμύρια άνθρωποι.
Φανταστείτε τη ρύπανση που δημιουργείται από τις απορρίψεις και τα απόβλητα, την ένταση του τουρισμού και της θαλάσσιας κυκλοφορίας!
Η επίσκεψη αυτή μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε τον βαθμό στον οποίο η υπερθέρμανση του πλανήτη και η ανθρώπινη δραστηριότητα έχουν αντίκτυπο σε οικοσυστήματα όπως τα κοραλλιογενή, τα ποσειδώνια και η ανοικτή θάλασσα.
Επηρεάζουν υποβρύχια είδη όπως οι χελώνες και οι σφυρίδες… Η Άντζελα, η ξεναγός μας, μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι εμείς οι άνθρωποι δεν είμαστε οι μόνοι που υποφέρουμε από την υπερθέρμανση του πλανήτη.
Άλλα είδη υποφέρουν εξίσου, αν όχι περισσότερο, από εμάς!
Και μπορούμε να κάνουμε κάτι για να αντιστρέψουμε την τάση: για παράδειγμα, αναπτύσσοντας θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές και κάνοντάς τες πιο αποτελεσματικές.
Σήμερα, το 8,33% της Μεσογείου προστατεύεται, αλλά μόνο το 0,04% των υδάτων επωφελείται από ισχυρή προστασία.
Χρειάζονται ακόμη πολλές επενδύσεις για να φθάσουμε το 30% μέχρι το 2030, όπως αποφάσισαν τα κράτη…
Δεύτερο λιμάνι επίσκεψης: το απόγευμα επιβιβαστήκαμε στο Tuiga, τη ναυαρχίδα του Yacht Club de Monaco (YCM ).
Χωριστήκαμε σε δύο ομάδες.
Η μία, με τον Didier, ανακάλυψε τις λεπτές πτυχές της ναυτοσύνης και τις συνθήκες διαβίωσης των ναυτικών.
Η άλλη, με τον Ζαν, ανακάλυψε την απίστευτη ιστορία αυτού του σκάφους της ρεγκάτας.
Αυτό το υπέροχο αγωνιστικό σκάφος ναυπηγήθηκε το 1909, πριν από 115 χρόνια, από τον Σκωτσέζο αρχιτέκτονα William Fife III στο Fairlie, στη δυτική ακτή της Σκωτίας.
Ο πρώτος ιδιοκτήτης του ήταν ο Μαρκήσιος του Μεντινατσέλι, ξάδελφος του βασιλιά της Ισπανίας.
Από τα 20 σκάφη που κατασκευάστηκαν σε αυτό το μοντέλο μεταξύ 1908 και 1912, μόνο τρία άλλα πανομοιότυπα σκάφη εξακολουθούν να διαπλέουν τις θάλασσες: τοHispania, που ανήκε στον βασιλιά της Ισπανίας, το Mariska και το The Lady Anne.
Το Tuiga συναντήθηκε με το Mariska εδώ στο Reial Club της Βαρκελώνης, όπου βρισκόμασταν.
Πορτρέτο μιας παραδοσιακής ιστιοπλοϊκής εικόνας: το Tuiga
Ο Jean, ένας από τους ιστιοπλόους που φροντίζει το σκάφος όλο το χρόνο, μοιράστηκε μαζί μας τα μυστικά του.
Τα υλικά κατασκευής του, τικ και μαόνι, το καθιστούν ανθεκτικό στις καιρικές συνθήκες.
Το κύτος του έχει μήκος 23 μέτρα.
Εξοπλισμένο με κατάρτι πλώρης με δίχτυ για τη στερέωση των ιστίων και την αποφυγή πτώσης του “νούμερο 1” του πληρώματος στη θάλασσα, διαθέτει ένα τραπεζοειδές πανί και ένα πανί σε σχήμα ορθογώνιου τριγώνου, που ονομάζεται φλόκος: έχει επιφάνεια πανιών 370 m3.
Για να βγείτε στη θάλασσα, χρειάζεστε ένα πλήρωμα περίπου είκοσι ναυτικών.
Το σκάφος μπορεί να αναπτύξει ταχύτητα 25-30 κόμβων, που αντιστοιχεί σε ταχύτητα 30-40 χλμ/ώρα, και έχει βύθισμα 26,07281844048 τόνων, που αντιστοιχεί σε 73,83 m3!
Σας ευχαριστούμε πολύ για αυτή την εξαιρετική εμπειρία, την οποία είμαι σίγουρος ότι θα θυμόμαστε για το υπόλοιπο της ζωής μας!
Joana, Manon, Hortense και Gaël
Μαθητές της 4ης τάξης σε μαθήματα σχετικά με τη θάλασσα στο Lycée français de Barcelone.
Οι εταίροι της Missions Méditerranée
Διακυβέρνηση της Explorations de Monaco
Σε αυτό το άρθρο, η Aude Jacomme, καθηγήτρια στο Γαλλικό Λύκειο της Βαρκελώνης, υπεύθυνη για τις θαλάσσιες σπουδές, μιλάει για τη γόνιμη συνεργασία που δημιουργήθηκε με την Explorations de Monaco για τη 2η συνάντηση της Δεκαετίας του Ωκεανού στη Βαρκελώνη.
Μια αναδρομή στην οργάνωση και τη διεξαγωγή μιας εβδομάδας πλούσιας σε ανακαλύψεις, στην έναρξη νέων σχεδίων και σε πολλά υποσχόμενες επεκτάσεις.
Μια συνάντηση που αποδίδει καρπούς... ...
Η αρχή…
12 Ιανουαρίου 2024, ανάμεσα στα πολλά ηλεκτρονικά μηνύματα που λαμβάνω κάθε μέρα, ένα από αυτά τραβάει ιδιαίτερα την προσοχή μου: “Συνέδριο για τη Δεκαετία των Ωκεανών και μαθήματα για θέματα ναυτιλίας στο Lycée Français de Barcelone”…
Πηγή του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου: Monaco Explorations ?
Το 2ο συνέδριο της Δεκαετίας των Ωκεανών…
Στόχος αυτών των μαθημάτων ναυτιλίας είναι να ευαισθητοποιήσουν τους μαθητές σε διάφορα ζητήματα που αφορούν τη διατήρηση και τη βιώσιμη διαχείριση των ωκεανών, καθώς και να ανοίξουν νέους ορίζοντες όσον αφορά τους επαγγελματικούς τομείς, τον πολιτισμό, τις γνώσεις και τις διαπροσωπικές δεξιότητες.
Κάθε φορά, οι ομιλητές που έρχονται να συναντήσουν τους μαθητές μας εξηγούν τις επαγγελματικές τους πορείες για να ευαισθητοποιήσουν τους νέους σε θέματα κατάρτισης, σπουδών και επαγγελμάτων, ορισμένα από τα οποία είναι εξαιρετικά παρακινητικά.
Συνεργαζόμαστε με πανεπιστήμια και ερευνητικά εργαστήρια φυσικής, χημείας και θαλάσσιας βιολογίας.
Είμαστε επίσης σε επαφή με το λιμάνι της Βαρκελώνης για όλα τα θέματα που αφορούν τις λιμενικές δραστηριότητες, τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη θαλάσσια οικονομία και αυτό που είναι γνωστό ως “γαλάζια οικονομία”.
Ήταν λοιπόν εδώ, στις 12 Ιανουαρίου 2024, όταν ανοίξαμε αυτό το email, που ξεκίνησε η περιπέτεια… Και τι περιπέτεια ήταν!
Πολύ γρήγορα, μια τηλεδιάσκεψη και εβδομαδιαίες ανταλλαγές πληροφοριών μας επέτρεψαν να μοιραστούμε πολλές ιδέες και να καθορίσουμε πώς η Société des Explorations de Monaco θα μπορούσε να εμπλουτίσει τις σπουδές των μαθητών μας.
Δημιουργήθηκε ένα δίκτυο ανταλλαγών και μοιραστήκαμε με ενθουσιασμό τις επαφές των τοπικών εταίρων μας.
Τα έργα παίρνουν σάρκα και οστά…
Μάρτιος 2024, τέρμα οι οθόνες και οι γραπτές ανταλλαγές, έφτασε η ώρα να γνωριστούμε.
Ο Xavier Prache βρέθηκε στη Βαρκελώνη για λίγες πολύτιμες ώρες, κατά τη διάρκεια των οποίων περιγράψαμε το πρόγραμμα για τους μαθητές μας.
Μια επίσκεψη στην Tuiga, εκθέσεις για τις θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές της Μεσογείου, ανταλλαγές μεταξύ των οικογενειών της LFB και των μελών της Société des Explorations de Monaco, μια εκδρομή στη θάλασσα για τους εκπαιδευτικούς, μια συνάντηση μεταξύ των πρεσβευτών της θάλασσάς μας και της Αυτού Μεγαλειότητας του Πρίγκιπα Αλβέρτου ΙΙ του Μονακό… Και μόνο που σκέφτομαι όλες αυτές τις υπέροχες εμπειρίες που προσφέρονται στους μαθητές μας και τους εκπαιδευτικούς τους με έκαναν “le corazon contento” όπως λένε οι Ισπανοί.
Τόσες πολλές ευκαιρίες!
Η πολυαναμενόμενη εβδομάδα είναι έτοιμη να ξεκινήσει…
Απρίλιος 2024, μετά από μια εβδομάδα έντονων καθημερινών ανταλλαγών, είμαστε επιτέλους εκεί, όλα είναι έτοιμα!
Γνωρίσαμε την υπόλοιπη ομάδα- είχαμε ανταλλάξει τόσα πολλά από πριν που ήταν σαν να γνωρίζαμε ήδη ο ένας τον άλλον.
Τι ομάδα!
Ένα θερμό και προσεγμένο καλωσόρισμα, όλες οι τάξεις της ναυτικής μας πρόκλησης μπόρεσαν να ανακαλύψουν τη διαδραστική έκθεση για τις θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές, συνοδευόμενες από ένα από τα μέλη της ομάδας που μπόρεσε να τους διδάξει για την έννοια αυτή με πολύ εκπαιδευτικό τρόπο.
Γνώρισαν επίσης μέλη του πληρώματος του Tuiga, από τον βοηθό καταστρώματος μέχρι τον καπετάνιο!
Από τον κόμπο του bowline μέχρι τον κόμπο του ψαρά, ξέρουν τώρα πώς να τον κάνουν με κλειστά μάτια και τα χέρια πίσω από την πλάτη τους.
Ανακάλυψαν ένα σκάφος που είναι αρκετά μοναδικό όσον αφορά την ιστορία του και τις συνθήκες διαβίωσης των ιστιοπλόων κατά τη διάρκεια των ρεγκάτων.
Ένας από τους μαθητές μας, ο οποίος είναι παθιασμένος με την ιστιοπλοΐα, γνώρισε επίσης το πλήρωμα του αδελφού πλοίου Mariska.
Οι μαθητές μας εντρύφησαν σε θέματα ναυτιλίας στο υψηλότερο επίπεδο και κατάλαβαν ότι ο Ωκεανός είναι το ζητούμενο των επόμενων ετών: καλύτερη γνώση για καλύτερη προστασία!
Ακόμα και σήμερα μιλάνε γι’ αυτό με αστέρια στα μάτια κάθε φορά που περνούν την πόρτα των αιθουσών διδασκαλίας μας.
Αισθάνονται ανήσυχοι, εμπλεκόμενοι και υπεύθυνοι.
Αυτό είναι το νόημα αυτού του είδους του έργου.
Οπότε μπορούμε να πούμε με σιγουριά: αποστολή εξετελέσθη!
Η υπόλοιπη περιπέτεια
Ιούνιος 2024: το επόμενο στάδιο της συνεργασίας μας, αλλά η περιπέτεια δεν σταματά εδώ!
Αυτό είναι που κάνει αυτό το σπουδαίο κοινό έργο τόσο συναρπαστικό και μαγικό.
Η έκθεση για τις θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές παρέμεινε στη Βαρκελώνη στο Lycée Français.
Οι μαθητές μας ετοιμάζονται να την παρουσιάσουν σε παιδιά του δημοτικού σχολείου, καθώς και σε άλλα σχολεία της περιοχής.
Στα γαλλικά, τα αγγλικά, τα καταλανικά και τα ισπανικά, όποια γλώσσα κι αν χρησιμοποιήσουν, θα περάσουν το μήνυμα.
Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά την ομάδα εξερεύνησης του Μονακό για αυτή την υπέροχη εμπειρία, η οποία θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη του Lycée Français de Barcelone.
Aude JACOMME
Καθηγητής στο Lycée Français de Barcelone.
Υπεύθυνος ναυτιλιακών σπουδών.
Οι εταίροι της Missions Méditerranée
Διακυβέρνηση της Explorations de Monaco
9 Απριλίου 2024.
Την παραμονή της ανακοίνωσης της Μεσογειακών Αποστολών στη Βαρκελώνη, στο πλαίσιο της δεύτερης συνάντησης της Δεκαετίας των Ωκεανών, ο Xavier Prache καθορίζει το σκηνικό, προσβλέπει στις επόμενες αποστολές και μετρά την πρόοδο που έχει ήδη σημειωθεί από την άφιξή του την 1η Σεπτεμβρίου 2023 στην ηγεσία της Monaco Explorations.
Φεύγουμε!
Αυτό είναι!
9 Απριλίου 2024.
Η ανακοίνωση των αποστολών εξερεύνησης της Μεσογείου του Μονακό!
Μόλις 7 μήνες αφότου ανέλαβα το τιμόνι αυτής της μοναδικής πλατφόρμας, αφιερωμένης αποκλειστικά στην εξυπηρέτηση της δέσμευσης της Α.Ε. του Πρίγκιπα Αλβέρτου Β’ του Μονακό για τη γνώση, τη βιώσιμη διαχείριση και την προστασία του Ωκεανού, βρίσκομαι στη Βαρκελώνη.
Από τη βεράντα του διαμερίσματος που νοικιάστηκε για την περίσταση, το αρχηγείο της ομάδας Explorations για αυτό το βάπτισμα του πυρός, ατενίζω το Port Vell και τον περίπατό του, όπου εκτίθεται εδώ και λίγες ημέρες η περιοδεύουσα έκθεση για τις θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές στη Μεσόγειο, με τίτλο“Ώρα για δράση“.
Αυτό το φανταστικό εργαλείο των μέσων ενημέρωσης είναι το αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, που πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια των εταίρων μας για την περίσταση.
Όλα είναι έτοιμα, ή φαίνεται να είναι!
Η ομάδα έχει δουλέψει σκληρά γι’ αυτό!
Πριν από εμένα, ο Gilles Bessero, πρώην διευθυντής της Explorations de Monaco, είχε χαρτογραφήσει τη διαδρομή.
Ως καλός καπετάνιος του πλοίου, την ακολούθησα, φροντίζοντας ώστε κάθε μέλος του πληρώματος να είναι προετοιμασμένο για αυτή τη μεγάλη μέρα.
Και εδώ είμαστε!
Οι πρώτες δραστηριότητες διαμεσολάβησης ξεκίνησαν την προηγούμενη ημέρα με τάξεις από το Lycée Français de Barcelone, συμπεριλαμβανομένης της 4ης τάξης με θέματα ναυτιλίας.
Οι μαθητές έχουν ήδη κινητοποιηθεί και δεσμευτεί, για να γίνουν οι αυριανοί πρεσβευτές της Μεσογείου στους συμμαθητές τους και στις οικογένειές τους, και μεθαύριο στα παιδιά τους, με τη σειρά τους, και στους συναδέλφους τους στην επαγγελματική τους ζωή.
Είναι ζωηροί, ενδιαφερόμενοι, περίεργοι, με αυτή την αυθάδεια που επιτρέπει ακόμα η νεότητα: οι προκλήσεις που περιμένουν τη Μεσόγειο γενικά και τις θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές ειδικότερα, τρέφονται από αυτή τη νεολαία, αυτή τη δύναμη, αυτή την ελπίδα για το μέλλον.
Ώρα για δράση
Η Μεσόγειος είναι ένα ψήγμα βιοποικιλότητας, που αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 1% της συνολικής επιφάνειας των ωκεανών.
Ωστόσο, φιλοξενεί το 8% των παγκόσμιων θαλάσσιων ειδών και το 28% των ενδημικών ειδών.
Αυτή η θάλασσα στη μέση της γης χρειάζεται την κοινή μας δέσμευση, την ένωση όλων των γενεών, των δυνάμεων και των ικανοτήτων μας, έτσι ώστε οι φιλόδοξοι στόχοι που τέθηκαν το 2022 στο Παγκόσμιο Πλαίσιο Βιοποικιλότητας του Κουνμίνγκ-Μοντρεάλ να έχουν μια πιθανότητα να προσεγγιστούν: 30% της Μεσογείου να διατηρηθεί και να διαχειριστεί δεόντως μέχρι το 2030!
Ήρθε η ώρα για δράση.
Εδώ και μήνες, η ομάδα εργάζεται για τις εκδηλώσεις που θα σηματοδοτήσουν την ημέρα της ανακοίνωσης.
Όμως δεν είμαστε μόνοι μας: οι συνδιοργανωτές αυτών των εκδηλώσεων μας έχουν υποστηρίξει αποτελεσματικά από την αρχή, η MedPAN, η SPA/RAC, το MedFund και η Monk Seal Alliance.
Οι θεσμικοί μας εταίροι επίσης, η Πριγκιπική Κυβέρνηση, το Ίδρυμα του Πρίγκιπα Αλβέρτου ΙΙ του Μονακό, το Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο, το Επιστημονικό Κέντρο του Μονακό και ο Ναυτικός Όμιλος του Μονακό, χάρη στον οποίο έχουμε την τύχη να μας συνοδεύει στη Βαρκελώνη η Tuiga, το ιστιοπλοϊκό σκάφος πολιτιστικής κληρονομιάς του Πριγκιπάτου του Μονακό.
Όχι, δεν είμαστε μόνοι, και έχουμε μάλιστα το προνόμιο να μπορούμε να υπολογίζουμε στην παρουσία του κυρίαρχου πρίγκιπα σε κάθε δορυφορική μας εκδήλωση.
Ποιο άλλο κράτος στον κόσμο μπορεί να υπερηφανεύεται για μια τέτοια δέσμευση, σε καθημερινή βάση, στον Ωκεανό, και εδώ ειδικότερα στη Μεσόγειο Θάλασσα;
Το στάδιο είναι έτοιμο για τις αποστολές Méditerranée.
Για πολύ καιρό ακόμα!
Φανταστείτε: 7 χρόνια αποστολών σε όλη τη Μεσόγειο, για την εξυπηρέτηση των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών και των διαχειριστών τους.
Τη Βαρκελώνη θα ακολουθήσει τον Οκτώβριο του 2024 η πρώτη αποστολή των Μεσογειακών Αποστολών, η αποστολή εκκίνησης, στην Ελλάδα!
5 εβδομάδες κατά τις οποίες ανυπομονούμε να επιστρέψουμε σε εσάς για να μοιραστούμε τη δέσμευση του Πριγκιπάτου του Μονακό…
Προς τα εμπρός και προς τα πάνω!
Κατευθυνθείτε προς τη Μεσόγειο και τις θαλάσσιες προστατευόμενες περιοχές της!
Xavier PRACHE
Διευθυντής της Explorations στο Μονακό.
Ο Xavier PRACHE διαδέχθηκε τον Gilles BESSERO την 1η Σεπτεμβρίου 2023.
